Het bleken van de witte toetsen (ivoor)

Kwalitatieve piano's werden tot halverwege de 20e eeuw voorzien van ivoor. Ivoor heeft de eigenschap dat het enigzins poreus is en groefjes bevat waardoor de vingers niet wegglijden tijdens het spelen. Ook esthetisch  straalt ivoor klasse uit. Uiteraard wordt ivoor niet meer toegepast op nieuwe instrumenten , en officieel is de handel en toepassing in ivoor verboden vanaf 1989. De pianoindustrie heeft echter al vroeg geinnoveerd met vervangend material , vaak gedeeltelijk keramisch materiaal (een voorbeeld is Yamaha Ivoriet). 

Toch gaat er - vinden wij - niets boven een klavier van prachtig ivoor. Onderling zie je kwaliteitverschillen van ivoren klavieren, vaak te onderscheiden door de verfijning van de 'tekening' van het materiaal en de dikte. Omdat het een natuurlijk materiaal is, is het bovendien fijn om mee te werken.

Ivoor is enigsins transparant, het is daarom belangrijk van de bovenkant van de houten toets wit is.Als dit niet het geval is (wat we vaak zien is  dat een ivoortje met een verkeerde lijmsoort is teruggeplakt) verwijderen we het ivoor en reinigen we de oppervlakten. Op het hout (onder het ivoor) brengen we een dunne laag witte houtverf en houtlijm met extra wit pigment daarin verwerkt (ivoorlijm) . 

Zodra het klavier in de basis is gerestaureerd, wordt het ivoor opgeschuurd. Bij zonneschijn zetten we het buiten op een rekje. Om het bleekproces te versnellen gebruiken we waterstofperoxide, verdund met gedestileerd water en een héél klein beetje sop. Dit brengen we aan op de toetsen met een kwast. Door het sop verspreidt de oplossing makkelijk over de gehele toets. 

Ten slotte polijsten wij het klavier, het resultaat is te zien op de foto.